ARLECCHINO VOOR PETER ATEN

Reportage in het Noord-Hollands Dagblad van maandag 12 februari 2007 door Peter Roggeveen

Peter Aten, winnaar van de Zaanse toneelprijs, geflankeerd door zijn vrouw Marianne en wethouder Ronald Ootjers. Op de voorgrond, met de Arlecchino de dochters Tamar (links) en Marit. foto: Hans Geuzebroek

ZAANDAM – Voor de Wormerveerder Peter Aten (39) kon het de afgelopen dagen niet op. Het traditionele eenakterfestival stond zaterdag en zondag geheel in het teken van uitvoeringen van de door hem geschreven stukken. En als klap op de vuurpijl kreeg hij bij de afsluiting van het festival de Zaanse toneelschrijfprijs, de Arlecchino uitgereikt.

Dat wethouder Ronald Ootjers hem na afloop van het eenakterfestival even naar voren riep, wekte geen verbazing. Tenslotte was hij de geestelijke vader van de zeven eenakters die zowel zaterdag als zondag door Zaanse toneelverenigingen werden uitgevoerd in het Zaantheater. De lovende woorden van Ootjers werden ondersteund door een dankbaar applaus. Maar dat applaus veranderde in een daverend handgeklap toen de wethouder tevens bekend maakte dat Peter Aten door de jury was uitverkoren om de Arlecchino in ontvangst te nemen. Gemeten naar het applaus had de jury, bestaande uit het bestuur van het Noord-Hollands Centrum voor Amateurtheater, regio Zaanstreek, geen betere keus kunnen maken. Volgens jurylid Leo van Herk was Aten na stemming met voorsprong verkozen uit de tien genomineerden.

De Arlecchino, een wisselprijs, wordt jaarlijks uitgereikt aan een persoon, groep of instelling die zich op welke wijze dan ook verdienstelijk heeft gemaakt voor het amateurtheater. De prijs bestaat naast een oorkonde uit een fraai beeldje van siersmeedkunstenaar Wim van Rijn. Aten afkomstig uit een toneelfamilie bij WTG uit Wormerveer, was compleet verrast door zijn uitverkiezing. “Ik had het totaal niet verwacht. Ik heb dan ook niets voorbereid. Meermalen heb ik laten weten dat ik niet graag in de belangstelling sta, maar nu komt er maar geen einde aan.”

De lof over de vele door hem geschreven stukken en zijn activiteiten als regisseur en acteur nam Aten, in het dagelijks leven grafisch ontwerper, met een glimlach in ontvangst. Maar toch temperde hij de complimenten van Ootjers door fijntjes toe te voegen dat ‘zijn vrouw en zijn twee meiden de mooiste stukken waren’. Voor Leo van Herk, organisator, regisseur, bestuurslid en bezield animator van amateurtoneel lag ook een aangename verrassing in het verschiet. Het ‘veelkoppig theaterdier’ Van Herk werd voor zijn jarenlange inzet beloond met de gouden rederijkersspeld van de Nederlandse Vereniging voor Amateurtoneel.