WIBO
Merk jij ’t ook, Hanna?

HANNA
Wat?

WIBO
Dat er iets gebeurt. Bij Pascal.

Stilte.

HANNA
Ik zou ’t willen zien, Wibo.

WIBO
’t Geeft niet. Dat komt wel. We gaan gewoon eens even goed naar elkaar kijken. Kijk maar even.

Stilte. Hij loopt even opzij om op zijn telefoon te kijken. Pascal kijkt hem na.

WIBO
Niet je blik afwenden, Pascal!

PASCAL
Ja jezus.

WIBO
Is moeilijk. Ik weet ’t.

Hij doet zijn telefoon weg.

WIBO
Wat zie je?

PASCAL
Hanna.

WIBO
Ja. Beschrijf wat je ziet.

Pascal zucht. Stilte.

PASCAL
Nou ja, de tijd is er wel overheen gegaan.

HANNA
Godsamme!

Stilte.

WIBO
Wat voel je nu?

PASCAL
Hè?

WIBO
Voel je je nu goed? Vind je ’t fijn om dat te zeggen?

PASCAL
Is gewoon het eerste wat in me opkwam.

WIBO
Maar vind je het fijn?

PASCAL
Nee, dat is misschien wel niet zo fijn van me.

WIBO
Nee hè? Goed Pascal. Dat is al weer een stapje. We komen er wel. Probeer nu nog eens goed te kijken. Let op details. Begin bij de ogen. Hanna, sluit je ogen. Welke kleur hebben ze?

PASCAL
Dat zie ik zo toch niet?

WIBO
Je zou de kleur ogen van je vrouw zo op moeten kunnen lepelen, Pascal. ’t Is een test.

PASCAL
O, ’t is weer eens een test. Om me voor schut te zetten.

WIBO
We zijn hier niet om je voor schut te zetten, Pascal.

PASCAL
Nou, daar lijkt het af en toe verdacht veel op.

WIBO
Nou, dat vind ik jammer. Dat is echt niet mijn bedoeling.

HANNA
Moet ik ze al weer open doen?

WIBO
Nee, hou ze nog maar even gesloten, Hanna. De ogen van je vrouw, Pascal. Zijn ze donker? Licht? Zitten er vlekjes in?

PASCAL
Vlekjes.

HANNA
Niet.

PASCAL
Wel.

WIBO
Laat maar even, Hanna. Komt goed. Welke kleur?

PASCAL
Die vlekjes?

WIBO
Haar ogen.

PASCAL
Grijsblauw.

HANNA
Mijn god, Pascal.

Ze doet haar ogen open.

PASCAL
Grijsblauw toch?

HANNA
Gewoon blauw! Donkerblauw. Zonder vlekjes.

PASCAL
Nou ja, vlekjes… Er zitten van die stipjes in.

HANNA
Dat zijn pupillen!!

PASCAL
Nee, die bedoel ik niet!! Jij weet heel goed dat ik dat niet bedoel!