Interview met Peter Aten in Zaanstreek op zondag van 4 februari 2007
Peter Aten laat zich komend weekend graag verrassen door de interpretatie van de andere regisseurs. foto: Rodi Media / VdV
ZAANDAM – Zijn eerste toneelstuk schreef hij in de bus van Krommenie naar de Amsterdamse Rietveld Academie. Inspiratie deed de toen 22-jarige Peter Aten op dankzij gesprekken van andere buspassagiers, waarmee hij ter plekke zijn kladblok vulde. Nu, zeventien jaar later, staan zijn stukken centraal tijdens een compleet toneelfestival in het Zaantheater.
Acht Zaanse toneelverenigingen, waaronder zijn eigen theatergezelschap WTG, spelen komend weekend tijdens het EenAtenFestival stukken die allemaal door Peter zijn geschreven. Vrij uniek, zeker voor een amateurtoneelschrijver. “Toen ik gevraagd werd dacht ik nog: een héél festival? Maar als je dan mijn stukken gaat tellen, kom je toch op een aardig aantal. Ik sta niet graag in het middelpunt van de belangstelling, dat is ook de reden dat ik graag toneel speel en in een andere rol kruip. Maar dit is toch wel heel leuk.”
Waar Peter vroeger zijn stukken op weg naar school schreef, doet hij dat tegenwoordig gewoon thuis als zijn eigen kinderen net naar school zijn. “Voordat ik ‘s middags naar mijn werk bij de NOS ga, besteed ik veel tijd aan het schrijven. Vroeger kostte een stuk me maanden tijd, tegenwoordig lukt dat soms wel binnen een week.”
De stukken van de 39-jarige Zaanse toneelschrijver verhalen voornamelijk over relaties en relatieproblemen. “Dat is geen opzet hoor, dat komt toevallig zo uit”, verzekert Peter. “Het klinkt allemaal heel treurig, maar er wordt juist veel gelachen tijdens de voorstellingen.”
Het EenAtenFestival is een verbastering van het Eenakterfestival, dat in ieder even jaartal in het Zaantheater wordt gehouden. In de tussenliggende jaren houdt het organiserende NHCA Zaanstreek normaal gesproken een theaterdag, maar dit jaar dus een festival rond één scenarioschrijver. Peter is aandachtig toeschouwer tijdens de acht voorstellingen. “Normaal gesproken regisseer ik de stukken ook zelf bij WTG, maar nu laat ik me volledig verrassen door de regisseur van de toneelvereniging zelf”, kijkt Peter vooruit. “Ik bemoei me niet met de uitvoering en dat levert alleen maar verbazende aanpassingen op, heel anders dan hoe ik het zelf in mijn hoofd heb. Zo sprak ik toevallig de regisseur van toneelvereniging Rhetorica, die een door mij geschreven monoloog juist door vier mensen liet uitspreken.”
Peter is geen onbekende bij het grote publiek. Al in 1996 won hij de eerste prijs tijdens het festival van het ongespeelde stuk, als amateur tussen allemaal professionele toneelschrijvers. Hij hoeft echter niet koste wat kost van zijn hobby zijn beroep te maken. “Ik ben tevreden met mijn huidige baan als grafisch vormgever. Nu schrijf ik alleen voor mijn eigen gezelschap en wordt alles wat ik schrijf, gespeeld. Toch lijkt het me best leuk als beroep. Ik heb ooit gezegd, als het voor mijn veertigste niet lukt, dan helemaal niet. Maar de veertig jaar komt nu wel heel dichtbij, haha!”